Papa |
Het is nu bijna kwart voor drie ’s nachts dat ik dit schrijf. Het is nu een jaar geleden, het eerste jaar na Stefan zijn dood. Wat is dit jaar snel omgegaan. Iedere dag zonder Stefan is erg, toch zijn die bijzondere dagen (verjaardag, Kerst, Oud&Nieuw en nu zijn sterfdag) anders. Het gemis ervaar je dan nog intenser lijkt het wel.
Ik heb de draad weer opgepakt, probeer weer wat van het leven te maken hoe moeilijk dat dikwijls ook is. Bij alles wat ik doe denk ik aan Stefan, vanaf het moment dat ik wakker word totdat ik ga slapen. Stefan beheerst mijn leven. Ik bedoel dat niet negatief, het lijkt mij niet meer dan logisch voor een ouder die zijn kind onder dergelijke omstandigheden verliest. Ik heb contact met lotgenoten gehad, ben bij bijeenkomsten geweest van ouders die hun kind door zelfdoding hadden verloren, lees op internet over zelfdoding. De repeterende vraag blijft WAAROM. Ik zal daar zelf mee om moeten leren gaan.
Wanneer ik zie wat de dood van Stefan met mijn dochters heeft gedaan dan voel ik mij wel eens onmachtig. Ik probeer ze aan alle kanten te steunen, dat doen ze bij mij trouwens ook, maar hun verdriet blijft natuurlijk. Ze zijn altijd zo trots op hun broer geweest. Justin en Alysha, wat was Stefan trots op hen. Gelukkig zijn er nog foto´s waar Stefan met hen op staat zodat Justin en Alysha later met eigen ogen kunnen zien hoe liefdevol Stefan met hen omging.
Ik ben heel blij dat Danny de mooie site van Stefan heeft gemaakt en ook uitermate goed bij houdt. Wat daar allemaal op te zien en te beluisteren geeft heel veel warmte. Hulde aan Danny. Ik hoop dat de site goed gevuld word en blijft.
Ik heb meerdere keren in het gastenboek gezet, en ook wel eens aan vrienden en vriendinnen van Stefan gemaild, dat ik hoop dat Stefan in de herinnering van velen zal blijven voortleven. Dat men over vele jaren nog mooie herinneringen aan Stefan zal ophalen, dat men aan die heel bijzondere jongen zal blijven denken die zoveel vreugde aan velen heeft gegeven, die het altijd voor anderen opnam maar die uiteindelijk aan zijn eigen verdriet / onmacht ten onder is gegaan.
Stefan, je zal altijd in ons hoofd en in ons hart blijven voortleven. Rust zacht, xxx papa |