Ja stef beetje bij beetje gaat het wat beter met mij, maar ja zo'n dag als deze is natuurlijk een hele domper, vandaag was je jarig geweest, ik zou je tennisballen geven, dat had ik al besloten toen wij samen weer gingen tennissen, maar ja jij had natuurlijk weer geen ballen, dus dacht ik geef ik je dat wel voor je verjaardag ook al was het toen nog heel ver weg...............................Maar zo ver heeft het nooit mogen komen!! Tjsa............. Ook ik hoorde de telefoon die woensdag morgen, hoorde een hoop onrust beneden, waar mijn moeder de telefoon opnam, toen kwam ze naar boven en vertelde mij dat jij zelfmoord had gepleegd. Ik kon het niet bevatten, jij!!!!!!!!Nee man dat kon niet. Ik heb wel 10 x tegen mijn moeder gezegd dat het niet zo was, maar het was wel zo.................Je weet niet hoe ik die dag ben doorgekomen ik wist niet wat ik moest doen thuisblijven naar mijn stage, pffffffff wat zou het allemaal nog uitmaken. Alles schoot door mijn hoofd, we waren zo klein toen we elkaar leerden kennen ik weet niet eens wanneer ik je voor het eerst heb gezien, zo klein! Ik weet nog goed aaaaaaaaaaaaal die vakanties die ik met jou heb beleefd, altijd als ik jou of je zussen zag hebben we het er nog steeds over. Net als dat we met die slippers op die sproeiers zetten kijken wie het verst kwam. Ik zei het nog tegen ben en natuurlijk kon hij zich dat ook nog herinneren! Er zijn nog zoveel dingen gebeurd zoals toen we gingen ezelen wij met zijn allen jij met je zussen en ik met mijn broers, maar eigenlijk speelde we allemaal voor ons zelf, ik weet niet eens hoe we er op zijn gekomen maar de verliezer zou dat meisje moeten zoenen haar naam is me alleen ontgaan, maar je weet meteen wie ik bedoel als ik zeg dat ze een gigantische bril had. Ja je hebt het nog gedaan ook zo was je vroeger al, gewoon lekker simpel. Ook weet ik dat we met verjaardagen of andere momenten een soort verstoppertje speelden, dan haalden we alle pannenn weer uit de kast en maakten we weer een hoop kabaal. Maar o we hadden zoveel plezier. Ook kan ik me nog herinneren dat we op de nintendo zaten bij jou ik Ben en jij. Na al die vakanties waren we elkaar weer een beetje uit het oog verloren we gingen alle twee een beetje ons eigen weg, maar als we elkaar weer zagen leek het er op alsof we elkaar elke dag spraken. Totdat we op het martinus weer bij elkaar in de klas kwamen, ik weet het niet eens meer maar volgens mij zat ik met lor en zo in 1 klas en toen had jij je overgeplaatst. Maar oooo wat hebben we toen ook nog een mooie tijd gehad, ik heb echt zo erg gelachen. Vooral bij maatschappijleer was het volgens mij dat lor sabine jij en ik alleen maar zaten te kloten..........Maar we hadden zo veel plezier man echt ongelooflijk, ik sprak sabine laatst zelfs nog eventjes ze had zelfs je valetijnskaart nog. Maar ook die tijd ging weer voorbij, we gingen naar het horizon alle 2 een andere opleiding maar toch spraken we elkaar nog regelmatig, zoals toen we vertraging hadden we stonden vast om 11 uur in de morgen, en ra ra wat had jij in je hand, ja natuurlijk een biertje. Toen stopte ik op het horizon en werd het contact ook weer wat minder totdat ik jou deze zomer belde om weer te gaan tennissen, en ja natuurlijk had je weer zin om te gaan tennissen. Meteen de eerste keer stonden we 5 uur op de baan prachtig weer was het we hebben echt genoten. Ook moesten we bardienst draaien, jij achter de tap want dat kon je natuurlijk het beste en ik in de keuken een beetje, we zagen er alle twee een beetje tegenop, maar toch hebben we zoveel plezier gehad. De laatste keer kwamen er nog vrienden van je langs je vond het wel tof dat ze er waren, ook al vond je ze dat ze op het einde wel een beetje luidruchtig waren, maar je vond het o zo gezellig. Zo was jij gewoon altijd onder de mensen. Ik vind het jammer stef dat we volgend jaar niet meer kunnen tennissen en die bardienst zal ik missen, juist die!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Ik zou hele boeken kunnen schrijven over onze ervaringen maar ik laat het hierbij......... Ik heb wel meteen die woensdag 10 augustus een gedicht voor je geschreven, het stond in de krant maar niet zoals ik het wou, daarom heb ik die brief opnieuw geschreven en die is met jou meegegaan......... Gedicht geschreven op 10-08-05 Beste Stefan Deze zomer gingen we weer tennissen, af en toe dan, want we moesten natuurlijk niet al te lang spierpijn is wat we(voornamelijk jij) namelijk kregen, we probeerden elkaar natuurlijk van de baan te vegen het was zelfs weer een beetje zoals vroeger, je weet wel de mooiste vakanties van ons leven, die onze families gelukkig heel wat keren samen mochten beleven We hebben vooral toen maar daarna ook zoveel gelachen En zo blijf je ook altijd in mijn gedachten!! Rust in vrede ik mis je!!! Chris Doeven Bedankt he en sterkte!
|